سرود ملی

جمعیت: :۳۵۴۴۸۰۸نفر

جغرافیای کشور آلبانی

در نواحي پست ساحلي بيشتر كشاورزي كشور انجام مي‌شود. سلسله كوهها بخش اعظم مسات آلبامي را در بر دارند.  رودهاي مهم: سماني، دريني ويوسا.  بلندترين نقطه: كوه كوراب۲۷۵۱ متر.  آب و هوا: در امتداد ساحل تابستانها داغ و خشك و زمستانها ملايم و مرطوب اسن. در مناطق كوهستاني تابستاتها به همان اندازه گرم ولي زمستانها بسيار سرد است.

شهرهای مهم: دوراس , الباسان, اشکودار, والوار
مساحت: ۲۸۷۴۸۰ کیلومتر مربع
خط ساحلی: ۳۶۷ کیلومتر
مختصات جغرافیایی: ۱ ۴ درجه شمالی و ۲۰ درجه شرقی

حکومت

رئيس جمهور و۱۴۰ عضو مجمع تحت نظام تعيين تعداد نمايندگان به نسبت جمعيت هر منطقه با رأي تمامي افراد بالغ براي چهار سال انتخاب مي‌شوند. مجمع نخست وزير و شوراي وزيران را انتخاب مي‌كند.  احزاب عمدة سياسي عبارتند از: • حزب دموكرات (ميانه رو) • حزب سوسياليست (كمونيست سابق)

عضویت: سازمان ملل متحد,کنفرانس امنیت و همکاری در اروپا

تاریخ معاصر

استقلال از امپراتوري عثماني در ۱۹۱۲ اعلام شد. اين كشور در جنگ جهاني اول و جنگ بالكان اشغال گشت. تشكيل دولتي با ثبات در محدوده مرزهاي به رسميت شناخته شده تا دهه۱۹۲۰ به وقوع نپيوست. آلباني در سال هاي ميان دو جنگ جهاني تحت سلطه احمد زوگو (۱۸۹۵تا۶۱ ۱۹) بود، وي در۱۹۲۸ خود را (با عنوان زوگ اول) پادشاه خواند و از وامهاي ايتاليا براي توسعه كشور بينوايش استفاده كرد و با حملة موسيلني در ۱۹۳۹ از كشور گريخت. پس از عقب نشيني نيروهاي آلماني در سال ۱۹۴۴ پارتيزانها به رهبري كمونيستها قدرت را به دست آوردند. اين رژيم، تحت رهبري انور خوجه ، به نوين سازي به روش استاليني پرداخت و به ترتيب با يوگوسلاوي، شوروي و چين هم پيمان شد و سپس در ۱۹۷۸ خودكفايي و انزوا را در پيش گرفت. در۱۹۹۰، مبارزة قدرت درون حزب حاكم كمونيست منجر به پيروزي جناح ليبرال تر به رهبري پرزيدنت آليا شد و وي برزنامه اصلاحات اقتصادي و سياسي و اجتماعي را به مورد اجرا گذاشت. در انتخابات چند حزبي كه در آوريل ۱۹۹۱ برگذار شد حزب كمونيست اكثريت آراء را حفظ كرد ولي (تحت نام حزب سوسياليست) در۱۹۹۲ شكست خورد.

دفاع

خدمت سربازي :‌نيروي زميني ۲ سال؛ نيرو هاي هوايي و دريايي و واحدهاي شبه نظامي۳سال.

آموزش

ميزان باسوادي : اين آمار موجود نيست. سنين تحصيل اجباري: ۷ تا ۱۵ سال. تعداد دانشگاه : ۱.

اقتصاد

آلباني نيز بر معيارهاي اروپايي فقير است. اقتصاد كه هنوز غالباً در تملك دولت است بر اساس كشاورزي و صادرات كروم استوار است. در۱۹۹۰ آلباني به انزواي اقتصادي خود خواسته پايان داد و تقاضا ي كمك مالي، فني و انساندوستانه از خارج كرد. با اين حال دستخوش قحطي، مهاجرت شهروندان و از هم پاشي بيشتر زير بناي صنعتي شده است.